Waarom Van Duuren Media een abonnementenmodel aanbiedt

Deze week is het zo ver: dan zal Van Duuren Media een groot – en groeiend – deel van haar fonds via een abonnement op Yindo (http://www.yindo.nl/) aanbieden. Tegen prijzen waar je nauwelijks een paar boeken voor kunt kopen. Waarom doen we dat, kun je jezelf afvragen.

Die vraag hebben we onszelf ook gesteld. En het antwoord is simpel: omdat het verantwoord is, en omdat het kan. Stel je voor: een gemiddelde klant koopt slechts enkele boeken per jaar van ons. Dat kost tussen de 50 en 100 euro. En dan heeft die klant dus maar een paar boeken van onze uitgeverij, terwijl andere boeken ook de moeite waard zijn. We willen die klant graag de mogelijkheid bieden om voor hetzelfde geld méér boeken te kunnen lezen, en ook met boeken in aanraking te brengen die hij of zij normaal gesproken niet direct zou inzien. En via een abonnement op Yindo kan dat: toegang tot het volledige aanbod, tegen een zelf gekozen tarief: hoe meer je betaalt, des te meer boeken je tegelijk kunt lezen. Het belangrijkste verschil met het aanschaffen van een gedrukt boek is, dat je de Yindo-versie niet behoudt; na een maand vervalt het boek van je boekenplankje. Uiteraard kun je het dan bijlenen, maar het boek wordt nooit van jou. Wil je dat wel, dan kun je een onbeperkte licentie aanschaffen, die vaak goedkoper is dan de papieren editie. Dat is uitgeven 3.0.

Toegang in plaats van bezit: we zien het al bij muziek (Spotify), bij films (YouTube, Netflix) en bij games (World of Warcraft, Farmville). En nu dus ook bij boeken. Beretrots zijn we bij Van Duuren Media dat we de eerste partij zijn in Nederland die dit nieuwe model aanbiedt. En dan ook nog eens bij het eerste platform ter wereld dat dit volwaardig ondersteunt – zonder gebruik van ePub, drm, downloads of apps.

Advertenties

Read Full Post »

Hilversum, we have a problem

“Vaste boekenprijs van de baan”, jubelde De Telegraaf afgelopen zaterdag. Maar de echte boekenvakker wist al lang: dat kon nooit waar zijn, al was het alleen maar omdat er op het moment dat ik deze blog schrijf (zondagmiddag) nog geen letter over op Boekblad.nl is te vinden. Dus de soep zal wel niet zo heet gegeten worden. En dat klopt: het verhaal in De Telegraaf zuigt. Maar een serieus haarscheurtje heeft de heilige Wet wel opgelopen, want het cashbackprogramma van Splinq wordt in hoger beroep door het hof niet in strijd met de Wet geacht, nadat het Commissariaat van de Media in eerste instantie in het gelijk was gesteld. Maar het Hof laat geen spaan heel van de eerste uitspraak, en wel om een cruciale reden: de Wet is een gevoelige wet, omdat deze in beginsel indruist tegen belangrijke Europese wetgeving (uit de uitspraak: “Het systeem vormt aldus in beginsel een inbreuk op de beginselen van de vrije mededinging en het vrij verkeer van goederen en diensten, die ten grondslag liggen aan het handelsverkeer in de Europese Unie. Dat brengt mee dat het niet in de rede ligt de wettelijke regeling extensief uit te leggen.”). En daar heeft het CvdM wel degelijk rekening mee te houden, nu en in de toekomst. Maar het Hof is nog niet klaar met de wet, en met name hoe die uitgelegd dient te worden: “Indien de verantwoordelijkheid van de boekverkoper zo ver strekt dat hij rekening moet houden met derden die de verkoop van boeken betrekken in een algemeen voor hun website geldend beloningssysteem, zoals hier aan de orde is, had de wet daarvoor een uitdrukkelijke grondslag moeten bieden. Een beroep op de algemene doelstellingen van de wet volstaat niet.” Met andere woorden: de waarschuwingen en boetes die het CvdM aan verschillende partijen heeft uitgedeeld (o.a. hier, hier en hier) staan sinds vorige week op losse schroeven.

Is de Wvbp hiermee dus van de baan, zoals De Telegraaf suggereerde? Nee, natuurlijk niet. Maar hij wankelt wel. O ja, volgens Nu.nl overweegt het CvdM cassatie. Dus we wachten af; precies wat het boekenvak dezer dagen nodig heeft.

Disclaimer: ik ben geen jurist. Gewoon een boekenvakker die het vak een warm hart toedraagt. Dat de Wet een wangedrocht is roep ik al langer. Dat het boekenvak de Wet collectief en serieus dient aan te pakken eveneens.

Read Full Post »

Gebrek aan slagkracht nekt het boekenvak

Er is de afgelopen weken veel geschreven over het boekenvak. Wie de perikelen een beetje volgt, weet waar ik op doel. En alhoewel het wel lijkt alsof journalisten, bloggers, adviseurs, hoofdredacteuren en vakgenoten de laatste dagen over elkaar heen buitelen als het gaat om meningen ventileren, is er gelukkig in ieder geval één instantie die daar wars van is. Eén instantie die – zoals het het ‘oude’ mediavak betaamt – analyseert, interpreteert en – daar waar nodig – corrigeert, zonder zich door de waan van de dag te laten leiden. Eén instantie die rustig maanden de tijd neemt voor een eenvoudige uitspraak. Eén instantie waar het boekenvak zijn inspiratie uit zou moeten halen, want wie geschoren wordt moet immers stil blijven zitten. Eén instantie… enfin, u begrijpt het, en ik zal u niet langer in spanning houden. Ik doel natuurlijk op het Commissariaat voor de Media.

Het Commissariaat voor de Media (CvdM) is door de overheid aangesteld om toepassing van de Wet op de vaste boekenprijs (Wvbp) te controleren, en bij geconstateerde overtreding een berisping of een boete op te leggen. In een eerdere blog heb ik enkele voorbeelden gegeven van waar het CvdM zich zoal mee bezig houdt. Begrijpelijk dus dat het CvdM binnen enkele dagen reageerde toen wij onze ‘bundelactie’ van e- en p-boeken aankondigden. Of we maar even binnen twee weken wilden toelichten of we een ‘bijzondere prijs’ toepasten, en zo nee, waarom niet. Uiteraard ben ik de beroerdste niet, dus twee dagen later ging mijn antwoord de deur uit. En vervolgens…. doodse stilte. Dagelijks liep ik reikhalzend naar de brievenbus om het verlossende woord te mogen vernemen. Of de hoogte van de boete natuurlijk – dat maakte me nog niet eens wat uit. Duidelijkheid is immers te prefereren boven onzekerheid, en het wangedrocht dat de Wet inmiddels is verworden moet toch nodig op de schop. Na een maand maar eens gebeld, wanneer ik antwoord zou krijgen. Onbekend, dus ik zou worden teruggemaild. En inderdaad, de volgende dag had ik een mailtje met de volgende hilarische historische woorden: “Wij hebben de zaak momenteel nog in onderzoek en zullen u te zijner tijd nader berichten over het besluit in deze zaak”. Dus niet alleen kunnen ze in Hilversum geen tijd vinden om wat common courtesy te betrachten en een ontvangstbevestiging of desnoods voorlopig antwoord te sturen (zelf moest ik wel binnen twee weken reageren!), vervolgens wordt mijn vraag (wanneer?) beantwoord met een non-antwoord (te zijner tijd).

Een beetje intelligent mens heeft aan mijn toelichting voldoende om binnen twee uur te constateren dat onze actie op geen enkele manier in strijd is met de Wvbp. De benodigde tijd is waarschijnlijk nog iets korter als de Wvbp onderwerp van je dagelijkse werkzaamheden is. Maar nee: het CvdM heeft inmiddels laten weten dat het “ernaar streeft om in ieder geval voor september 2011” uitspraak te doen. September! En dan te bedenken dat ik nog twee ideetjes heb die tegen de Wvbp aanschoppen, die ik echter pas een voor een wil uitrollen als ik weet waar ik met deze actie aan toe ben. Met andere woorden: de drie speldenprikjes die ik probeer uit te delen (want meer zijn het niet), hebben zo een doorlooptijd van een jaar. Over slagkracht gesproken!

Het wordt tijd dat het boekenvak collectief in actie komt. Niet alleen tegen de Wet, maar ook tegen het CvdM. Aan alle kanten wordt aan de stoelpoten van het vak gezaagd, maar in Hilversum wordt het credo “frustreren is het nieuwe innoveren” omarmd. Dit soort gebrek aan slagkracht kan het boekenvak op dit moment niet gebruiken.

Read Full Post »